كسي كه بيش از هر كسي به صبوري و مدارايِ ما احتياج داره خودِ ما هستيم . گاهي بايد مثل مادري مهربون توي گوش و ذهن و روانمون زمزمه كنيم كه همه ي اين نشدن ها و قفل شدگي ها تنها بخشي از مسيرِ شدن ها و رسيدن هاست. خيلي بيشتر از محيط وَ اطرافيانمون به دست نوازش و محبت و مداراي خودِخودمون محتاجيم. ما محتاجيم خودِمهرباني در ما هوشيار باشه كه در پسِ اشتباهات و ترس ها و شكست ها و .مون ما رو نوازش كنه و يادآورِ قدرت عظيم ما و زندگي (خدا) بشه.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت